Soms vertelt het lichaam zijn verhaal op de meest subtiele manieren, via een spanning in de kaken of een verharding in het bekken, wachtend tot we er met zachtheid naar luisteren.
Een vrouw van 45 jaar kwam bij mij om te onderzoeken wat haar kaken en bekken haar op dit moment te vertellen hebben. Al sinds haar zwangerschappen ervaart ze daar veel spanning. Ze kent haar lichaam goed, want ze werkt zelf als lichaamsgericht coach en heeft al veel innerlijk werk gedaan.
Wist je dat kaken en bekken met elkaar verbonden zijn?
Ze ontwikkelen zich in dezelfde periode in de baarmoeder en weerspiegelen elkaar in functie: beiden zijn poorten van expressie en draagkracht. Wanneer de kaken zich aanspannen, sluit vaak ook het bekken. En wanneer het bekken ontspant, komt er ruimte in de mond, in de adem en in de stem.
Toen ze plaatsnam in de stoel voelde ze direct spanning.
Ik nodigde haar uit om dieper te ademen en te voelen waar die spanning in haar lichaam voelbaar was. “In mijn bekkengebied,” zei ze.
De eerste neiging was om het gevoel weg te willen hebben. Maar juist door het niet weg te duwen, door even stil te staan en te luisteren, kan iets ouds zich eindelijk laten zien.
Ik vroeg haar om tegen dat gebied te zeggen:
“Hallo. Ik zie je. Ik hoor je. Je bent welkom.”
Er kwam zachtheid. De spanning kreeg een plek. Dat was genoeg.
Door haar warme handen op haar bekken te leggen kreeg het nog meer bedding en veiligheid. Het hoefde niet weg.
Toen ik vroeg: “Wat wil het je vertellen?”
kwamen de woorden: “Bescherming.”
En met die woorden kwamen tranen, oud verdriet maar ook verlichting.
Tijdens het vervolg van de sessie voelde ik de spanning in haar kaken toenemen, er kwam verstrakking.
Ik nodigde haar uit om diep door de neus in te ademen en bij de inademing naar de kaken te ademen, en uit te ademen naar het bekken.
Door de ademhaling te verbinden tussen kaken en bekken werd het geen afgesplitst geheel meer, maar één doorstroomd veld van bewustzijn.
Ze gaf aan dat er opeens veel warmte ontstond in haar bekkengebied, een sensatie die ze nog niet eerder had gevoeld, ondanks al het werk dat ze al had gedaan om die gebieden veiligheid te bieden.
Iets in haar systeem, dat vroeger geen veiligheid heeft gekend, begon zich te openen.
Stap voor stap, op het tempo dat haar lichaam zelf aangaf.
We hoeven niets weg te halen of te fixen, alleen aanwezig te zijn, te luisteren en te erkennen.
Als lichaamsgericht psychosociaal therapeut en integraal mondhygiënist zie ik dagelijks hoe mond, lichaam en emotie met elkaar verweven zijn.
De mond is niet los te zien van het lichaam, en het lichaam niet van wie we zijn.
Wanneer we met zachtheid en aandacht aanwezig zijn bij wat zich toont, ontstaat er vanzelf ruimte.
Ruimte voor adem, voor ontspanning, voor heelheid.
Dit soort ontmoetingen raken me telkens weer aan de wijsheid van het lichaam.
Het lichaam weet precies wat er nodig is om te helen, als we bereid zijn om te luisteren.
Herken je spanning in je kaken of bekken? Je lichaam wil je iets vertellen. In zachtheid, aandacht en vertraging kun je luisteren naar wat er onder de spanning leeft; en ruimte maken voor ontspanning en verbinding.